(07.01.2018)
`De kleine half-neger krijgt blijkbaar te weinig aandacht, op een andere manier is zijn gedrag niet te verklaren.´ Deze tweet van Jens Maier, parlementslid voor de ultrarechtse AfD, is nu al legendarisch. Met `Halb-neger´ werd Noah Becker bedoeld, de 23-jarige zoon van Boris Becker en diens Afro-Amerikaanse ex-vrouw. Hij had in een interview gezegd dat Berlijn in vergelijking met Londen of Parijs een witte stad is en dat hij zelf vanwege zijn huidskleur ook met racistische incidenten te maken had gehad. Maar hij houdt van Berlijn: `Je kunt hier vrij zijn en mensen accepteren je zoals je bent, afgezien van dit soort voorvallen.´
Maier reageerde met de beruchte tweet, deelde het interview en voegde eraan toe dat Berlijn ook simpelweg om die reden verschoond is gebleven van `migrantenrellen zoals in Londen of Parijs.´ En kort daarna volgde nog een fijnzinnig commentaartje van de kaalhoofdige politicus. `Ik denk dat als hij zich eens scheert en netjes aankleedt, zijn haar kamt en vriendelijk glimlacht, dat iedereen hem hartelijk welkom heet.´
Na de storm van verontwaardiging die opstak toen de tweet werd opgepakt door de media, werd de tekst gewist en liet Maier weten dat hij de gang van zaken betreurde. Het was een medewerker die hiervoor verantwoordelijk is, zei hij, en hij wilde graag persoonlijk zijn excuses aanbieden. Daarvoor lijkt het echter te laat. Noah, die zeer terughoudend reageerde (`Mensen die bang zijn voor vreemden hebben gewoon meer liefde nodig´) heeft juridische stappen tegen hem ondernomen, in overleg met zijn vader, die vandaag in een ingezonden stuk in Die Welt am Sonntag oproept tot een keiharde stellingname tegen racisme.
In feite is het allemaal niet veel bijzonders. Uit de AfD komen voortdurend dit soort geluiden, de ene tekst is nog dommer en rabiater dan de andere, er woedt een hevige richtingenstrijd tussen rechts, rechtser en ultrarechts – je slaat de berichtgeving uit pure verveling soms gewoon over. Het valt nu des te meer op, omdat het om de zoon van een beroemdheid gaat.
Maar interessant in deze kwestie is vooral de persoon van Jens Maier. Wie is die man? Maier is geboren in Bremen (1962) en was 20 jaar rechter bij het Landgericht, de arrondissementsrechtbank, in Dresden, belast met civiele zaken. Voor die tijd was hij officier van justitie en hoogleraar. Hij was oorspronkelijk lid van de SPD, maar in 1986 stapte hij uit die partij. Zijn gedachtegoed nam een steeds rechtsere vlucht en uiteindelijk vond hij een thuishaven in de AfD. Daar kon hij zich uitleven en dat deed hij dan ook.
In een toespraak op 17 januari 2017 prees Maier de neo-nazistische NPD als de enige partij die altijd als één man achter Duitsland had gestaan, en gaf hij deze partij (als rechter) gelijk in een zaak over racisme-beschuldigingen. Bovendien zette hij zich af tegen wat hij noemde de `Schuldkult´ in Duitsland, dus de manier waarop de Duitsers onomwonden hun schuld aan de gruwelijke Hitlertijd belijden. De toestroom van vluchtelingen, zo waarschuwde de rechter, zou leiden tot het ontstaan van een gemengde bevolking zonder nationale identiteit, oftewel `Mischvölker´, een woordkeus die Goebbels als muziek in de oren zou klinken. In een interview nam hij het op voor Anders Breivik, die volgens hem `uit vertwijfeling een massamoordenaar´ was geworden.
Naar aanleiding van zijn uitlatingen kwam een interne procedure op gang om hem te royeren uit de AfD, maar gezien ´s mans grote aanhang in Saksen verzandde het voorstel in de partijorganen, tot het voorstel in september formeel werd ingetrokken. Nu willen sommige AfD-politici toch echt van hem af, getuige tweets als: `Het is genoeg, mensen! Als jullie jezelf en je medewerkers niet onder controle hebt, ga naar huis!´
De rechtbank is ongetwijfeld blij dat Maier in september in de Bondsdag werd gekozen, want zo waren ze hem pijnloos kwijt en zelf kwam men niet verder dan een berisping en het ontnemen van de bevoegdheid om recht te spreken inzake mediakwesties. Misschien waren er geen andere mogelijkheden om van de man af te komen, ik weet het niet. Maar intussen was Maier daar al 20 jaar actief. Hij sprak recht over andere burgers die in conflict waren gekomen met de rechtstaat of die hun recht wilden halen.
Een zware taak, een grote verantwoordelijkheid.