(10.03.2014)
Kiez-Taliban worden ze genoemd. Kiez is de gebruikelijke Berlijnse term voor `buurt´, en waar Taliban voor staat hoeft geen betoog. Het blad Zitty omschreef dit type laatst als volgt: `Meestal vanuit het zuid-westen van Duitsland naar Berlijn gekomen omdat hij vindt dat alles hier zo lekker vrij is. Iedereen die na hem in de buurt komt wonen is een vijand die de huizenprijzen opdrijft. De Kiez-Taliban dreigt deze vijand met geweld te verdrijven, maar vertoont zich nooit openlijk. Een met hondekak volgescheten veldje in Kreuzberg of Friedrichshain is zijn idee van kostbare vrijheid.´ Voor goed begrip: de Zitty is geen conservatief ouwe-lullen-blaadje, maar een vrij alternatief twee-wekelijks magazine over de Berlijnse uitgaanswereld, vooral gericht op jongeren.
Berlijn is nog altijd goedkoop, vergeleken met andere Europese steden. Huurwoningen zijn er te kust en te keur, in alle prijsklassen, en ook koopwoningen zijn betaalbaar, zelfs in het topsegment. Hangt af van de buurt, dat is duidelijk, maar als je inlogt op een site als immobilienscout24 krijg je een aanbod waar ze in Parijs, Londen en ook Amsterdam met open mond naar staan te kijken. Toch is er wel iets aan het veranderen. De stad is immens populair en trekt niet alleen steeds meer toeristen aan, maar ook veel nieuwe bewoners. Duitsers uit andere delen van het land bijvoorbeeld. Grieken en Russen kopen er al jaren appartementen om hun geld goed te beleggen, en datzelfde geldt voor de Denen. Dus de prijzen stijgen. Ook die van de huurwoningen. De markt doet zijn werk.
Volgens sommige deskundigen is er in deze stad sprake van een onroerend goed-bubble die op een bepaald moment zal knappen, zodat de prijzen weer gaan dalen. Ik geloof daar helemaal niets van. Berlijn wordt gewoon volwassen; dit jaar is het 25 jaar geleden dat de Muur viel, dus de kinderjaren van de stad, toen je voor een habbekrats iets kon huren of kopen, zijn definitief voorbij. Zeker in de hippe wijken van de stad is dat voelbaar. En natuurlijk gaat dat ten koste van de oorspronkelijke bewoners, vaak oudere mensen met lagere inkomens. Die kunnen de stijgende woonlasten in veel gevallen niet meer betalen en moeten plaatsmaken voor nieuwkomers die meer te verteren hebben. Zelf wijken ze dan uit naar goedkopere buurten, verder weg van de hippe centra. Gentrifizierung wordt dat genoemd, veryupping, zoals in de Jordaan en de Pijp. Het stadsbestuur wil meer sociale huurwoningen bouwen, maar dat blijft een druppel op de gloeiende plaat.
De Kiez-Taliban nemen daar geen genoegen mee en uiten hun ongenoegen op steeds radicalere wijze. Op de verkeerslichten in sommige wijken hangen affiches met foto’s van makelaars en projectontwikkelaars met de tekst: `Warnung! Deze man is erop uit uw leefomgeving te vernietigen en de huren tot extreme hoogte op te drijven´. Op internet circuleren nog veel meer van dergelijke waarschuwingen. Sommige makelaars, investeerders en projectontwikkelaars hebben doodsbedreigingen gekregen, hun mobiele nummer wordt op internet gezet.
Het blijft altijd onduidelijk waar de dreigingen vandaan komen, want de anonimiteit van deze collectieven leidt ertoe dat de politie er moeilijk een vinger achter kan krijgen. De `Kapuzenjacken´, zo genoemd naar de capuchons die herkenning bijna onmogelijk maken, proberen brand te stichten, ze smeren kak of verf op de gevels of in de binnenruimten van bouwprojecten, ze gooien stenen, slaan ruiten in en richten naar hartelust vernielingen aan. Soms worden er weinig subtiele slogans op de muren gespoten: `Yuppi-Schweine – Schuesse in die Beine´. De protesten richten zich niet alleen op (soms heel modale) bouwprojecten, maar ook op duurdere restaurant en winkels.
Op 22 maart is er weer een `Actiedag tegen de onderdrukking´ gepland. Op internet is een demonstratie aangekondigd, geillustreerd met een spuitbus, een verfkwast een brandende vuilnisbak. De demonstratie zal niet bij de autoriteiten worden aangemeld en de plek wordt nog bekend gemaakt. Afzender: een anoniem emailadres.