(30.07.2014)
In een Beierse inrichting voor psychisch gestoorde criminelen, laten we zeggen een TBS-kliniek, werkt de arts Hubert Haderthauer als therapeut. Bij wijze van arbeidstherapie laat hij de gedetineerden modelauto’s bouwen. Ze verdienen een schijntje, maar ze leveren soms verbazend goed werk af. Een drievoudig moordenaar bijvoorbeeld maakt exclusieve modellen waar je je vingers bij aflikt. Dat brengt de arts op een idee: in 1990 richt hij een firma op, genaamd Sapor Modelltechnik, en verkoopt de modelauto’s voor vette prijzen, af en toe voor meer dan duizend mark, later vaak voor duizenden euro´s. Zijn vrouw Christine, jurist, is partner in de firma. Dat duurt tot 2003, wanneer ze in de politiek gaat en gekozen wordt in het Beierse parlement, de Landtag, voor de christendemocraten van de CSU. Ze maakt daar snel carrière en wordt in 2008 minister van Sociale Zaken. In haar portefeuille zit ook de forensische psychiatrie. Haar man ziet de eventuele bui hangen en ook hij trekt zich terug uit Sapor Modelltechnik. Einde verhaal, denken ze. Maar het verleden laat hen niet met rust.
Een mooi gegeven, denkt u. Wanneer komt het boek uit, of is het misschien een televisieserie? Ik zeg het wel vaker: de werkelijkheid overtreft elk verzinsel. Ze bestaan echt, de witjas en de politica. Der Spiegel en het weekblad Stern kregen lucht van de affaire, nadat de voormalige compagnon van dokter Hubert onlangs aangifte had gedaan van de praktijken die in de kliniek gebruikelijk waren. Aanleiding voor zijn stap was een ruzie over geld. Het openbaar ministerie nam de zaak serieus en begon een onderzoek. De compagnon stapte naar de pers en gaf zijn hele dossier aan Der Spiegel, die sindsdien naar hartelust over het doen en laten van het echtpaar publiceert. De Haderthauers slaan nu natuurlijk wild om zich heen: op 3 juli gaf hun advocaat een communiqué uit waarin hij juridische stappen aankondigde tegen elk medium dat over de business van Herr Doktor durft te berichten.
De ambitieuze Christine, die graag opvolger wil worden van de Beierse minister-president Horst Seehofer, houdt vol dat ze onschuldig is. Eerst zweeg ze in alle talen (mevrouw wenst zich niet uit te laten over de beschuldigingen aan het adres van de firma van haar man, zei haar woordvoerder) maar nu liegt ze, net als haar man. Ze had eigenlijk niets met de firma te maken, was haar verdediging, maar Stern ontdekte al snel dat ze voor een derde eigenaar was, en later zelfs voor de helft. Mijn vrouw interesseerde zich niet voor de modelauto´s en de bedrijfsvoering, verklaarde dokter Hubert vervolgens, ze bemoeide zich nergens mee en zat er alleen financieel in. Dat laatste klopt, want ze komt uit een rijke familie. Maar de rest is gelogen: uit correspondentie blijkt dat ze in de praktijk bedrijfsleider was, die de bankrekeningen beheerde, douaneformaliteiten regelde voor een Zwitserse beurs, koopcontracten voor de auto’s uitschreef en wat dies meer zij.
Frau Staatsministerin wordt tot nu toe beschermd door de wettelijke immuniteit die voor politieke ambtsdragers geldt. Maar het openbaar ministerie heeft het Beierse parlement, de Landtag, nu gevraagd die immuniteit op te heffen, zodat een strafrechtelijk onderzoek gestart kan worden, en het moet wel raar lopen wil de Landtag daartegen bezwaar maken. Daarbij gaat het eigenlijk niet eens meer om smoezelige handel met de modelauto’s, maar om haar eigen geloofwaardigheid. Om het verzwijgen en de leugens. Het klassieke patroon van politici in het nauw: dit is niet mijn probleem, het is een hetze van de media, het is allemaal gelogen en ik ben onschuldig.
Partijbaas Seehofer had aanvankelijk zijn `volle vertrouwen´ in de minister uitgesproken (zoals Merkel dat ook altijd doet voordat ze iemand laat vallen), maar gisteren kwam hij met een heel wat terughoudender verklaring. Frau Haderthauer zegt de beschuldigingen in de volle breedte (`voll umfänglich´) te kunnen weerleggen, maar als dat niet `voll umfänglich´ gebeurt, is zij als minister niet te handhaven, aldus Seehofer letterlijk. Dag Christine.
Een obscene affaire, schreef Der Spiegel. Terecht. Dit is nog wel andere koek dan plagiaat in je proefschrift, hoewel deze kwestie grote overeenkomst vertoont met de affaire rond de voormalige minister van Defensie, Karl-Theodor zu Guttenberg. Ook een arrogante Beier van goede familie, politieke kroonprins, die de aanvankelijke beschuldigingen van plagiaat absurd noemde, verzinsels van de dames en heren van de pers. Hij moest uiteindelijk aftreden en zijn doctorstitel werd hem ontnomen. Dit echtpaar gun ik een nog harder vonnis.