(18.01.2016)
Als het vluchtelingendebat één voordeel heeft, dan is het wel dat je voortdurend je eigen mening moet bijstellen. Dat is gezond, voor jezelf en voor de discussie. Ik durf zelfs de stelling aan dat mensen, die sinds het begin van de migrantentoestroom hun mening helemaal niet hebben veranderd, er blijk van geven dat ze dom zijn, vastgeroest, en in feite niet geinteresseerd in de werkelijkheid.
Ik bewonderde vanaf het begin de grootmoedigheid en standvastigheid die Angela Merkel aan de dag legde. Die vond ik dapper, en erg netjes Duits `wiedergutmacherig´. Mensen in nood mag je niet de toegang weigeren. Respekt. In dat opzicht is mijn opvatting over Merkel onveranderd. Achteraf kun je wel weer mekkeren dat ze meteen paal en perk had moeten stellen aan de vluchtelingenstroom, en had moeten zeggen dat het om een uitzondering zou gaan, maar wie had kunnen voorspellen dat er in die korte tijd maar liefst 1,1 miljoen mensen naar de Bondsrepubliek zouden komen? Wijsheid achteraf is geen wijsheid. En niets is veranderlijker dan de volksgunst, zoals Ollie B. Bommel al wist: nauwelijks was Merkel `person of the year´ in Time, of de New York Times verklaarde dat ze beter kon opstappen. Ook in Duitsland zelf holt haar populariteit achteruit. Rechts spint er garen bij. De AfD, een soort PVV, zou nu bij de verkiezingen groter worden dan de fatsoenlijke Groenen.
Natuurlijk ging na een tijdje ook bij mij de twijfel knagen: waren het wel allemaal verdrukten en vertrapten die in West-Europa hun toevlucht zochten? Zaten er geen griezelige IS-types tussen met gestolen paspoorten? Ja dus. En waren er niet buitenproportioneel veel jonge mannen te vinden onder de vluchtelingen, die waarschijnlijk doodgewoon op zoek waren naar meer welvaart? Niks mensenrechten of oorlogsleed…? Klopt ook.
Daarna kwamen `Parijs´ en `Keulen´ nog eens de zaak verzieken en alsof nu opeens alle doofpotten opengaan, buitelen de media over elkaar heen met verhalen over Noordafrikaanse benden die kennelijk al jaren roofzuchtig en gewelddadig tekeer gaan in steden als Keulen en Düsseldorf, zonder dat daaraan ruchtbaarheid werd gegeven, uit vrees voor vreemdelingenhaat.
De politiek loopt voortdurend achter de feiten aan, zoveel is duidelijk. De eerste twee weken van dit jaar zijn er alweer ruim 51.000 vluchtelingen naar Duitsland gekomen. Dat kan niet zo doorgaan, want dan zit de Bondsrepubliek eind dit jaar met 2 miljoen vluchtelingen in zijn maag en dat schaffen wir dann bestimmt nicht mehr, is de geldende opvatting, ook bij de pleitbezorgers van de Willkommenskultur. Maar hoe pak je dat aan?
De regeringspartijen CDU en SPD willen landen als Marokko, Algerije en (zelfs) Tunis tot veilige oorden uitroepen. Migranten uit Noord-Afrika (de nieuwe stroom na Syrie, Somalie, Eritrea, Irak, Afghanistan en een deel van de Balkan) moeten dan in speciale centra worden opgevangen om snel teruggestuurd te kunnen worden. Goed plan. Maar ja…veel van dergelijke vluchtelingen gooien hun papieren weg, zodat je niet kunt aantonen dat ze uit die veilige landen afkomstig zijn, en bovendien, de landen van herkomst nemen ze niet terug. Dat geldt ook voor de in Duitsland wonende Noordafrikanen die in in de criminaliteit verzeild zijn geraakt. Overleg met Marokko en Algerije moet uitkomst bieden. Zucht.
En dan is er nog de kwestie van de gezinshereniging. De CDU van Merkel wil de voorwaarden daartoe verscherpen. Als de familieleden in een veilig land zijn opgevangen, zoals Turkije, en de man of de zoon is in Duitsland toegelaten, dan kan het niet zo zijn dat de familie na een tijdje ook naar Duitsland komt. Daar denkt coalitiepartij SPD weer anders over, maar goed, daar komen ze wel uit, compromisgewijs, dacht ik. Het leek mij een verstandige lijn.
Tot ik dit weekend de uitspraken las van Manuela Schwesig, de SPD-minister van Gezinszaken, die het een ramp noemde voor de integratie, als tot een beperking van de gezinshereniging wordt besloten. `Het is heel iets anders om 100 gezinnen te integreren dan 100 alleenstaande mannen´, zei ze. `Kinderen zijn heel belangrijk voor de integratie. Ze gaan naar de kinderopvang, naar school en ze zijn dus uitermate goed in staat om bruggen te bouwen.´
Ook weer waar. Ik moet er nog eens goed over nadenken.